Oud-medewerkers blikken terug op hun tijd bij WBL
De broers Pol (70) en Frans Souren (74) zijn al geruime tijd met pensioen. Als buurmannen van RWZI Simpelveld kunnen ze hun oude werkgever WBL nauwelijks loslaten. Zo nu en dan nemen ze een kijkje om de hoek of lenen er handig materieel uit van Frans’ boerderij. Eigenlijk horen ze er nog beetje bij. Heel fijn, vinden ze. Voor de jubileumuitgave van ons bedrijfsblad Spraakwater interviewden we de broers.
Pol kwam op 1 juni 1974 in dienst bij WBL, Frans op 1 december 1978. Hoe kwam dat zo? Frans: ‘Het deed zich zo voor. Ik werkte destijds op de boerderij van mijn vader die een weiland verkocht aan Waterschap De Geul. Ik reed het slib van de zuiveringsinstallatie naar de landbouwterreinen. Ik wilde met de boerderij niet overstappen op veeteelt en financieel was een vaste baan wel aantrekkelijk. Op de zuivering in Wijlre begon ik als “man voor alle voorkomende werkzaamheden”. Afwisselend werk, van technisch en mechanisch onderhoud tot ramen wassen en laboratoriumwerkzaamheden. De boerderij, akkerbouw, ben ik er altijd naast blijven doen.’
Einde koninkrijkjes
Pol begon bij RWZI Simpelveld, een kleine honderd meter van huis. ‘Het lag voor de hand dat ik daar ging werken’, vertelt hij. ‘Naast de deur en ik kende de bedrijfsvoerder goed via de Brandweer. Ik was de eerste medewerker van Waterschap Limburg na de fusie met Waterschap De Geul. Ik heb er gewerkt tot aan de fusie van alle zuiveringen in de provincie in 1993.’ Frans: ‘Daarmee kwam een einde aan de kleine koninkrijkjes. Voor ons écht een verbetering. We leerden andere mensen en zuiveringen kennen, konden cursussen volgen en kregen meer verantwoordelijkheid. Het werk werd daarmee nog leuker.’
Veranderingen
In de loop der tijd veranderde er weleens wat. Opmerkelijke veranderingen? Pol: ‘Eind jaren 90 kregen we bedrijfsauto’s. Dat was een verademing. Daarin konden we ons gereedschap gewoon laten liggen.’ Frans: ‘Met de komst van de planningen veranderde het werk. Voorheen ging alles vanzelf. We wisten gewoon wat we moesten doen. Als de boel draaide, was het goed. Die vrijheid is door de planningen wel verdwenen.’
Pol: ‘Ik moest op mijn 64ste nog een belangrijke cursus volgen: Vapro. Goeiegenade. Leuk om te leren, maar beklopt dat zoiets op die leeftijd nog moet.’
Toppie
De twee zijn geen stilzitters. Wat doen ze sinds hun pensioen? Frans is met name actief op de boerderij die nu van zoon Jos is. Pol is druk met schapen, alpaca’s en zijn kleinkinderen. Als ze nog een keer bij WBL aan het werk konden gaan, zouden ze het zo wéér doen. ‘Het was een heel leuke tijd daar’, zegt Pol. Frans: ‘Ik heb een prachtige baan gehad. Altijd buiten en geen enkele dag met tegenzin naar het werk.’ WBL in één woord? ‘Toppie,’ stellen ze.
